Gofry
Pierwsze „gofry” pojawiły się już w starożytnej Grecji. Powstawały z mieszanki mąki, wody/mleka oraz jajek, a następnie były smażone na metalowych talerzach. Na przestrzeni lat przepis ewoluował, nie tylko w Grecji, ale też w innych państwach Europy. Na początku XIV w., we Francji, został spisany przepis na gofry z wykorzystaniem wina. Jednak pierwszy przepis na gofry na bazie zaczynu, czyli najbardziej zbliżone do współczesnych, został spisany znacznie później w Belgii. W XVII w. pszennymi goframi, słodzonymi cukrem, zajadali się tylko najbogatsi. Ci mniej zamożni, jedli gofry zrobione z innych zbóż i rzadko je dosładzali ze względu na cenę cukru. Prawdziwa rewolucja nastąpiła dopiero w XX w., gdy gofrownice stały się ogólnodostępne i każdy mógł przygotować ten słodki deser w domu.
Rodzaje gofrów
Określenie „gofry” zostało użyte pierwszy raz na początku XVIII w. Do najbardziej znanych i najpopularniejszych należą:
- gofry leodyjskie (gofry z Liège) – powstały w XVIII w., ale pierwszy dopracowany przepis pojawił się dopiero w 1921 roku. Według tradycyjnego przepisu powstają z gęstego ciasta drożdżowego z dodatkiem cukru perłowego (parelsuiker). Niekiedy do ciasta dodaje się też cynamon lub wanilię. Same gofry są ciężkie, mają nieregularny kształt i przypominają prostokąty o zaokrąglonych rogach. W smaku są chrupiące na zewnątrz i miękkie wewnątrz. Najczęściej podaje się je na gorąco lub zimno z bitą śmietaną lub owocami. Zazwyczaj nie posypuje się ich cukrem pudrem, ponieważ gofry są już wystarczająco słodkie dzięki perełkom cukru.
- gofry belgijskie – wywodzą się z Gandawy i są znacznie lżejsze, cieńsze, większe oraz bardziej chrupiące niż gofry leodyjskie. Do ich powstania wykorzystuje się rzadkie ciasto drożdżowe bez dodatku cukru, które wylewa się do odpowiednich, prostokątnych, form. Tradycyjnie gofry belgijskie były polewane masłem. Obecnie najczęściej podaje się je posypane cukrem, polane rozpuszczoną czekoladą lub z dodatkiem bitej śmietany oraz owoców.
- gofry flamandzkie – najczęściej spotyka się je na północy Francji oraz w zachodniej Belgii. Przepis na nie został spisany w 1740 roku. Analogicznie jak powyższe gofry, powstają na bazie ciasta drożdżowego, ale są okrągłe i podaje się je głównie z cukrem oraz wodą pomarańczową.
Gofry
Akcesoria
- gofrownica, najlepiej o mocy większej niż 1000 W
Składniki
- 2 szklanki mąki pszennej
- 2 szklanki mleka
- 2 jajka
- 1 opakowanie cukru waniliowego
- 1 łyżeczka proszku do pieczenia (płaska)
- ⅓ szklanki oleju
- szczypta soli
Sposób przygotowania
- Białka ubij z solą na sztywną pianę.
- Mąkę przesiej i włącz gofrownicę, aby się nagrzała.
- Do mąki dodaj, proszek do pieczenia, cukier, żółtka oraz olej, wymieszaj do uzyskania jednolitej konsystencji.
- Do ciasta dodaj pianę z białek i delikatnie wymieszaj.
- Gofrownicę posmaruj delikatnie olejem i wylej na nią ciasto. Piecz do momentu, w którym gofry będą brązowe.
Porady
- Przy robieniu gofrów kluczowa jest gofrownica. Jeśli jej moc jest niewystarczająca, gofry będą gumiaste. Aby uzyskać gofry chrupiące na zewnątrz i miękkie w środku powinna starczyć gofrownica o mocy 1000 W. Idealna jest gofrownica, która pozwala regulować temperaturę. Należy pamiętać o tym, że cukier pali się przy temperaturze 190°C, dlatego idealna temperatura wypiekania gofrów to 185°C.
- Jeśli przygotowujesz gofry dla gości i chcesz je podać na ciepło, tuż po wyciągnięciu gofrów z gofrownicy umieść je w piekarniku rozgrzanym do 90°C.
- Do przygotowania gofrów najlepiej nadaje się mąka tortowa (typ 450).
Podobne przepisy
Dorayaki
どら焼き, どらやき, 銅鑼焼き,ドラ焼き, dora-yaki Dorayaki to jedne z...
Kulki sezamowe –...
Zhimaqiu (芝麻球), Matuan (麻糰, 麻团), Jian dui (煎堆), Ma yuan (麻圆), Zhen...
Tiramisu klasyczne
Tiramisù Ten najsłynniejszy na świecie włoski deser to całkiem nowa propozycja w...
Zostaw komentarz